ใครบ้างที่เคยกลัวระหว่างเดินทางให้ยกมือขึ้น? เราเองจะต้องเป็นหนึ่งในนั้นที่ยกมือ ความกลัวจากการเดินทางมาจากสาระพัดเรื่อง บางทีก็มาจากการนั่งเครื่องบิน เวลาที่เครื่องบินเจอตกหลุมอากาศ บางทีเดินไปในจุดที่เปลี่ยวและดูอันตราย บางทีก็ไว้ใจคนแปลกหน้ามากเกินไป หรือบางทีก็ลืมตัวไปกับความสวยงามระหว่างเดินทางจนลืมระวังตัว ความกลัวเป็นสิ่งที่เข้ามาอยู่ในจิตใจของเราโดยไม่ทันตั้งตัว และบางครั้งมันก็สามารถครอบงำความรู้สึกของเราได้อย่างง่ายดาย
ความกลัวในการเดินทางเปรียบเสมือนการยืนอยู่บนหน้าผาสูง ที่เรามองลงไปแล้วเห็นเพียงห้วงเหวลึกที่ไม่มีที่สิ้นสุด ความรู้สึกหวาดหวั่นและไม่มั่นคงในทุกย่างก้าว ความกลัวเหล่านี้มีหลายรสชาติ บางครั้งมันหวานขมเหมือนช็อกโกแลตที่เราไม่รู้ว่ามีอะไรซ่อนอยู่ข้างใน บางครั้งมันขมขื่นเหมือนกาแฟดำที่เข้มจนทำให้เราสะดุ้งตื่น
เวลาที่เครื่องบินตกหลุมอากาศ ใจเราจะเต้นรัวเหมือนกลองที่ถูกตีอย่างแรง ความกลัวนี้ไม่ได้มาจากความสูงหรือความเร็วของเครื่องบิน แต่มาจากความไม่แน่นอนและความไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้ เรามักจะคิดถึงสิ่งที่เลวร้ายที่สุด ทั้งที่จริงแล้วหลุมอากาศเป็นเพียงปรากฏการณ์ธรรมชาติที่เกิดขึ้นเสมอ
เดินทางไปยังจุดที่เปลี่ยวและดูอันตราย ความรู้สึกเหมือนเดินเข้าไปในป่าลึกที่ไม่มีทางออก ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความระแวงและความหวาดกลัว เสียงทุกเสียงทำให้เราหันกลับไปมอง ความมืดที่ปกคลุมทุกทิศทางทำให้เรารู้สึกเหมือนถูกกักขังอยู่ในกรงที่ไม่มีทางออก
การไว้ใจคนแปลกหน้ามากเกินไป บางครั้งเราต้องเผชิญหน้ากับความรู้สึกกลัวว่าเราอาจถูกหลอกหรือถูกทำร้าย ความไว้วางใจที่มอบให้กับคนที่เราเพิ่งพบเจอ บางครั้งกลับกลายเป็นกับดักที่ทำให้เราต้องเผชิญกับความกลัวและความไม่ปลอดภัย
บางครั้งความสวยงามระหว่างการเดินทางทำให้เราลืมระวังตัว ภาพทิวทัศน์ที่งดงามเหมือนภาพวาด ทำให้เราหลงลืมไปว่าโลกนี้ยังคงมีอันตรายแอบแฝงอยู่ เราอาจจะหลงทาง หรือพลาดพลั้งไปในที่ที่ไม่ควรไป
การจัดการกับความกลัวเป็นเรื่องสำคัญมาก บางครั้งเราต้องเผชิญหน้ากับความกลัวและเดินหน้าต่อไป เพราะมันคงไม่ง่ายที่จะเดินทางไปไหนแล้วรีบกลับบ้าน รีบกลับไทยเลยเพียงเพราะความกลัว การเผชิญหน้ากับความกลัวเป็นการทดสอบความกล้าหาญในตัวเรา เป็นการเรียนรู้ที่จะอยู่กับความไม่แน่นอนและความท้าทาย
การเดินทางไม่ใช่เพียงแค่การไปถึงจุดหมาย แต่เป็นการเรียนรู้และเติบโตจากทุกประสบการณ์ที่เจอ ไม่ว่าจะเป็นความสุขหรือความกลัว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเผชิญหน้าล้วนแต่เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางนี้ การจัดการกับความกลัวเป็นการเรียนรู้ที่จะเติบโตเป็นคนที่แข็งแกร่งและมีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น
สุดท้ายแล้ว ความกลัวในการเดินทางคือเครื่องปรุงที่ทำให้การเดินทางนั้นมีรสชาติหลากหลาย ความกลัวทำให้เราระมัดระวังและมีสติ แต่ก็ไม่ควรให้มันครอบงำเรา การเดินทางเป็นการเปิดโอกาสให้เราได้ค้นพบโลกใหม่ๆ และค้นพบตัวเองในแบบที่ไม่เคยรู้มาก่อน ความกลัวคือเพื่อนร่วมทางที่ทำให้เราตระหนักถึงความสำคัญของการเตรียมตัวและการมีสติในทุกย่างก้าว
เมื่อจินตนาการพาเราดำดิ่งสู่ห้วงเหวของความกลัว เราก็จะได้เรียนรู้ที่จะปีนขึ้นมาจากความมืดมน และพบกับแสงสว่างของความกล้าหาญที่ซ่อนอยู่ในตัวเรา ความกลัวไม่ใช่สิ่งที่ควรหลีกหนี แต่เป็นสิ่งที่ควรเผชิญหน้าและเรียนรู้จากมัน การเดินทางด้วยความกลัวอาจทำให้เรารู้สึกท้าทาย แต่ก็ทำให้เราเติบโตเป็นคนที่แข็งแกร่งและมั่นใจในตัวเองมากขึ้น
