ทาคายามะ: ที่พักใจในเมืองเก่า เมื่อความสุขเล็กๆ เริ่มเยียวยาเรา -โดดเดี่ยวเดียวดาย…แต่ไม่เดียวดายที่ญี่ปุ่น EP4

ที่พักใจในเมืองเก่า เมื่อความสุขเล็กๆ เริ่มเยียวยาเรา

ทาคายามะ: ที่พักใจในเมืองเก่า เมื่อความสุขเล็กๆ เริ่มเยียวยาเรา

หลังจากเรื่องราวมากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เราตัดสินใจออกเดินทางอีกครั้ง คราวนี้เราเลือกที่จะมาพักใจที่ทาคายามะ เมืองเล็กๆ ในหุบเขาที่ขึ้นชื่อเรื่องบ้านเรือนเก่าแก่และวิถีชีวิตที่เรียบง่าย

เราเดินลัดเลาะไปตามตรอกซอกซอยแคบๆ ที่ปูด้วยหิน ผ่านบ้านไม้สีเข้มที่ตั้งเรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ ต้นเมเปิลที่ปลูกไว้ริมทางเริ่มเปลี่ยนสีเป็นเหลืองและแดง สัญญาณของฤดูใบไม้ร่วงที่กำลังมาเยือน

แม้ว่าความเจ็บปวดจากเรื่องที่เกิดขึ้นจะยังไม่จางหายไป แต่บรรยากาศอันเงียบสงบของทาคายามะก็ช่วยให้เราสงบลงได้บ้าง เราเริ่มเรียนรู้ที่จะอยู่กับความรู้สึกเหล่านั้น แทนที่จะพยายามผลักไส

เราแวะร้านกาแฟเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ในตรอกเล็กๆ แห่งหนึ่ง กลิ่นกาแฟคั่วหอมกรุ่นลอยมาแตะจมูก เราสั่งลาเต้ร้อนหนึ่งแก้วแล้วนั่งลงที่มุมหนึ่งของร้าน

ระหว่างที่จิบกาแฟ เรามองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นผู้คนเดินผ่านไปมาอย่างช้าๆ บางคนยิ้มให้กัน บางคนพูดคุยกันอย่างออกรส ไม่มีใครดูรีบร้อนเหมือนในเมืองใหญ่

ภาพเหล่านั้นทำให้เรานึกถึงคำพูดของเพื่อนคนหนึ่งที่เคยบอกว่า “ความสุขที่แท้จริงนั้นมักจะซ่อนอยู่ในสิ่งเล็กๆ รอบตัวเรา”

เราเริ่มสังเกตเห็นรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน ใบเมเปิลที่ร่วงหล่นลงมาจากต้น ก้อนหินที่วางเรียงกันเป็นรูปหัวใจหน้าร้านขายของที่ระลึก เสียงกระดิ่งลมที่ดังกรุ๊งกริ๊งเมื่อลมพัดผ่าน

สิ่งเหล่านี้ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่กลับทำให้เรายิ้มได้ มันเป็นเครื่องเตือนใจว่า แม้ในวันที่มืดมนที่สุด ก็ยังมีแสงสว่างเล็กๆ ที่รอให้เราค้นพบ

เราอยากใช้เวลาหลายวันในทาคายามะ เดินเล่น ชมวัด ชิมอาหารท้องถิ่น และพูดคุยกับชาวบ้านที่เป็นมิตร แต่ก็มีเวลาได้แค่วันเดียวน่าเสียดายมากทุกๆ กิจกรรมที่เราทำ ทำให้เราได้เรียนรู้และเติบโตขึ้นทีละเล็กทีละน้อย เราเริ่มเข้าใจว่า ปัญหาไม่ได้หายไปไหน แต่เราสามารถจัดการกับความรู้สึกของเราได้ดีขึ้น

เราออกจากทาคายามะด้วยความรู้สึกที่เบาลง ความเจ็บปวดไม่ได้หายไปทั้งหมด แต่เราได้เรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน และที่สำคัญที่สุด เราได้ค้นพบความสุขเล็กๆ น้อยๆ ที่ซ่อนอยู่ในชีวิตประจำวัน

ทาคายามะไม่ได้เป็นเพียงแค่เมืองเก่าที่สวยงาม แต่เป็นที่พักใจที่ช่วยให้เราเยียวยาตัวเอง และเป็นเครื่องเตือนใจว่า แม้ในวันที่มืดมนที่สุด ก็ยังมีความหวังและความสุขรอเราอยู่เสมอ

ตอนอื่น

EP1: โดดเดี่ยวเดียวดาย…แต่ไม่เดียวดายที่ญี่ปุ่น

EP2: บทเรียนจาก Tateyama Alpine Route

EP3: ชิราคาวาโกะ: บทเรียนชีวิตจากหมู่บ้านหลังคามือพนม

EP4: ทาคายามะ: ที่พักใจในเมืองเก่า เมื่อความสุขเล็กๆ เริ่มเยียวยาเรา

Ep5: ฟูจิและซากุระ

Leave a Comment